Geschiedenis van Aikido
De grondlegger van het Aikido, Morihei Ueshiba (1883 - 1969) heeft uit verschillende traditionele vechtstijlen deze zelfverdedigingskunst, tevens bewegingsleer ontwikkeld. Aikido, als relatief jonge krijgskunst, heeft zijn inhoud te danken aan Jujutsu, Kenjutsu (zwaardvechtkunst) en Yarijutsu (speervechtkunst).
Morihei Ueshiba (O Sensei) had Jujutsu onder meester Tokusaburo Tojawa en meester Sokaku Takeda geleerd. De stijl van meester Sokaku Takeda die Daito-Ryu Aikijutsu genoemd wordt, heeft de meest zichtbare invloed op de technische inhoud van Aikido.
O Sensei studeerde Kenjutsu onder meester Masakatsu Nakai, waar de vloeiende en ronde bewegingen van Aikido vandaan komen. In Kenjutsu wordt de botsing van zwaarden vermeden. De nadruk ligt op een vloeiende snijbeweging met het zwaard. De vertaling daarvan in Aikido zijn de vloeiende bewegingen met het lichaam.
De grondlegger van Aikido had grote belangstelling voor diverse godsdiensten en filosofieën waaronder het Zen Buddhisme. Onder de priester Mitsujo Fujimoto van de Shingon school praktiseerde O Sensei Zen Buddhisme. Later werd O Sensei een participant van de Omoto-kyo religie onder Wanisaburo Deguchi, waarin hij actief deelnam.
De Aikido die ontwikkeld is door O Sensei wordt Aikikai Aikido genoemd.
